Πρακτικά ημερίδας: «Οι προβληματικές εξαγγελίες, για Ανάπτυξη, Βιωσιμότητα, Αειφορία και η ωμή πραγματικότητα στο Θριάσιο Πεδίο»

«Οι προβληματικές εξαγγελίες, για  Ανάπτυξη, Βιωσιμότητα, Αειφορία

και η ωμή πραγματικότητα στο  Θριάσιο Πεδίο»

Πρακτικά εκδήλωσης:

1.  Πρόλογος-Χαιρετισμός, από την Πρόεδρο του Σωματείου, κ. Ελένη Καραμπέρη Αρχιτέκτονα Μηχανικό Ε.Μ.Π.

«Ο Δήμαρχος Ασπροπύργου, με την αυθαίρετη και καταχρηστική απόφασή του, να μην επιτρέψει τη διεξαγωγή της Ενημερωτικής Εκδήλωσης του Σωματείου μας, στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου, με τελείως αστείες και αβάσιμες δικαιολογίες, ομολογεί δημόσια πως, υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι, που τον κάνουν να φοβάται την αλήθεια, για το Εμπορευματικό Κέντρο του ΟΣΕ, για το Επιχειρηματικό Πάρκο Βαμβακιάς και το Βιομηχανικό Πάρκο Νότιου Τομέα του Ασπρόπυργου (ΒΙΠΑΝΟΤ).

Κι οι λόγοι αυτοί έχουν σχέση με όσα είπε και έπραξε, αλλά και με όσα δεν έπραξε, ή δεν είπε, για κρίσιμα ζητήματα της πόλης. Με εκείνα που απέκρυψε, από τους Δημότες του Ασπρόπυργου και απ' το Δημοτικό Συμβούλιο, ακολουθώντας προσωπικές στρατηγικές, σε τρία, πολύ σοβαρά ζητήματα για όλους τους Ασπροπύργιους αλλά και για τη χώρα.

Όσοι προσπαθούν να λειτουργήσουν ως «Αστυνομία Σκέψης», όσοι πιστεύουν ότι, μπορούν να φιμώσουν την «Καλλιγαία» και όλους όσοι αντιδρούν, στη σειρά των σκανδάλων, που εξελίσσονται στο Θριάσιο, φτάνοντας ακόμη και σε απαγορεύσεις της ενημέρωσης και του διαλόγου, απόψε θα καταλάβουν ότι ματαιοπονούν!

Το Περιβαλλοντικό Σωματείο Ιδιοκτητών Γης, «Καλλιγαία», που είναι αναγνωρισμένο από τα αρμόδια Δικαστήρια, έθεσε εξαρχής, πρωταρχικό, καταστατικό του σκοπό, την προστασία των έννομων, συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, των πολιτών του Ασπρόπυργου και όλου του Θριάσιου πεδίου, είχε προετοιμαστεί εγκαίρως και γι΄ αυτό, το θλιβερό ενδεχόμενο.».

2.   Τοποθέτηση, του κ. Κωνσταντίνου Κουρούνη, Πολεοδόμου - Πολιτικού Μηχανικού, με θέμα: «H Χωρική και Πολεοδομική οργάνωση, ως προϋπόθεση δίκαιης και ισόρροπης ανάπτυξης. Η περίπτωση του Θριάσιου πεδίου».

"Καλησπέρα και ευχαριστώ τους διοργανωτές για την πρόσκληση σε μια ενημερωτική εσπερίδα σαν αυτή.

Κυρίες, κύριοι,

στην περιοχή του Θριασίου, έπειτα από αρκετούς διαγωνισμούς που δεν ολοκληρώθηκαν, φαίνεται να έληξε το σίριαλ του εμπορευματικού κέντρου αφού προ ημερών πέρασε από τη Βουλή η σύμβαση για την κατασκευή και τη λειτουργία της επένδυσης. 

Τι έχει συμβεί ως τώρα.

Η ιστορία για το Εμπορευματικό ξεκίνησε το 1970, την δεκαετία που άρχισαν οι απαλλοτριώσεις. Όπως συνηθίζουμε, έτσι τότε, το πρόγραμμα ανάπτυξης του Εμπορευματικού Κέντρου είχε γίνει μόνο στα χαρτιά, χωρίς μελέτες.

Η πρώτη μελέτη γενικής διάταξης άρχισε τη δεκαετία του 1980. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, το 1994 εξασφαλίσαμε χρηματοδότηση από την ΕΕ, πέντε χρόνια αργότερα, το 1999 ολοκληρώθηκε το masterplan και το 2001 ήταν η χρονιά που η ΕΕ έθεσε σαν προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση, το Εμπορευματικό να γίνει από ιδιώτες επενδυτές. Τότε αναζητείται Σύμβουλος για τον διαγωνισμό και την επιλογή του επενδυτή ενώ η ΕΡΓΟΣΕ εκτελεί τα σιδηροδρομικά έργα της πρώτης φάσης. Το 2004 ιδρύθηκε η «ΘΡΙΑΣΙΟ Α.Ε.» και το 2005 έγινε η μεταβίβαση στην ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ Α.Ε. και μετά στην ΓΑΙΑΟΣΕ Α.Ε. Τον επόμενο χρόνο, το 2006, άρχισε ο διαγωνισμός αλλά ματαιώνεται το 2009. Το 2010 άρχισαν από την ΕΡΓΟΣΕ τα απαραίτητα υποστηρικτικά σιδηροδρομικά έργα της δεύτερης φάσης (λειτουργική) και προκηρύχθηκε ο δεύτερος διαγωνισμός που ήταν επίσης άγονος.

Ο τρίτος διαγωνισμός που τώρα ολοκληρώθηκε, προκηρύχθηκε το Νοέμβριο του 2015 και τον Αύγουστο του 2016 κατέθεσε δεσμευτική προσφορά η κοινοπραξία της ΕΤΒΑ (η οποία είναι της Τράπεζας Πειραιώς) με την GOLDAIR.

Η διαδικασία αφορά την αξιοποίησης των 588 στρεμμάτων από το σύνολο των 2.200 στρεμμάτων. Η κοινοπραξία προσφέρει 10 εκατ. ευρώ εφάπαξ και, σαν ετήσιο ενοίκιο, ποσοστό 2,51% επί του τζίρου και όχι λιγότερο από 350.000 ευρώ.

Λεπτομέρειες για την σύμβαση και τα τεχνικά της θέματα, μπορεί να βρει ο κάθε ενδιαφερόμενος από το site της Βουλής, είναι ένα κείμενο 700 σελίδων που καλύπτει σχεδόν όλα τα θέματα που μπορεί να ενδιαφέρει την αγορά και την τοπική κοινωνία. Υπάρχουν όμως και μερικά θέματα που παραμένουν αδιευκρίνιστα. Στην συζήτηση στη Βουλή για την παραχώρηση του Θριασίου έγινε λόγος για σκανδαλώδη πολλαπλασιασμό των όρων δόμησης. Και πραγματικά, οι αυξήσεις στη δόμηση, την κάλυψη και το ύψος είναι εντυπωσιακές. 

Με το άρθρο 79, παράγραφος 4, του νόμου 4530 του 2018, πολλαπλασιάστηκαν, μετά την λήξη του διαγωνισμού, όλοι οι συντελεστές της αρχικής προκήρυξης.

Ο Συντελεστής Δόμησης αυξήθηκε από 0.4 στο  1.65, ο Συντελεστής Κάλυψης από 40% στο 60%, ο Συντελεστής όγκου από 4 στο 8,25 και το επιτρεπόμενο ύψος από 13.5 στα 19 μ. και κατά περίπτωση πάνω από 24 μ.

Με συντελεστή 0,4 η επιτρεπόμενη δόμηση ήταν 235 χιλιάδες τ.μ. Όταν όμως ο συντελεστής πάει στο 1,65 τότε τα τετραγωνικά που δικαιούται ο ανάδοχος πάνε στις 971 χιλιάδες τ.μ. 

Οι εισηγητές του νομοσχεδίου επέμειναν ότι η δόμηση θα παραμείνει στα αρχικά 235 χιλιάδες τ.μ. που προβλεπόταν από την προκήρυξη. Και πράγματι, στο άρθρο 18.1.3 περιγράφεται ότι με την επιφύλαξη του άρθρου 16.5.Α, η συνολική δόμηση των Κατασκευών των περιόδων Τ1 και Τ2 είναι χονδρικά 235 χιλιάδες τ.μ. Όμως πουθενά δεν ξεκαθαρίζεται ότι η συνολική δόμηση του έργου δεν θα ξεπεράσει τις 235 χιλιάδες τ.μ. Αντιθέτως στο άρθρο 1.1.45 εισάγονται οι Πρόσθετες Κατασκευές, δηλαδή οι τυχόν Κατασκευές του Έργου που δεν περιλαμβάνονται στις Περιόδους Τ1 και Τ2, οι οποίες θα κατασκευαστούν κατά την Περίοδο Παραχώρησης.

Ήδη αναφέραμε ότι ο Συντελεστής Δόμησης αυξήθηκε από 0,40 σε 1,65. Η κοινή λογική θα έλεγε ότι αφού το σύνολο της δόμησης πρόκειται να παραμείνει στις 235 χιλιάδες τ.μ., και ότι αφού για αυτά τα τετραγωνικά μέτρα επαρκεί ο συντελεστής 0.40, για ποιο λόγο δόθηκε συντελεστής 1.65; Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι ο συντελεστής δόθηκε για να μπορέσουν να δομηθούν οι άλλες κατασκευές πέραν των 235 χιλιάδων μέτρων.

Υπάρχει άρθρο για τις Πρόσθετες Κατασκευές που λέει ότι εφόσον κατά τη διάρκεια της Παραχώρησης ισχύσουν ευνοϊκότεροι όροι από αυτούς που ίσχυαν κατά τον χρόνο υποβολής της Προσφοράς (δηλαδή αν για παράδειγμα ο συντελεστής δόμησης από 0.40 γίνει 1.65 – κάτι που ήδη έγινε) ο Ανάδοχος δικαιούται να χτίσει και να εκμεταλλευτεί πρόσθετες κτιριακές εγκαταστάσεις χωρίς καταβολή προσθέτου Ανταλλάγματος πέραν του Συμβατικού.

Άραγε, για τις δεκάδες ομοειδείς επιχειρήσεις στο Θριάσιο, όπου συγκεντρώνεται σχεδόν το μισό logistics της Ελλάδας και το 80% του logistics της Αττικής, φαίνεται δίκαιο να εισάγονται μονομερώς τόσο χαριστικοί όροι; Και σε τελευταία ανάλυση, για ποιο λόγο αυτές οι ευνοϊκές ρυθμίσεις δεν επεκτείνονται και στις υπόλοιπες ομοειδείς επιχειρήσεις και δραστηριότητες;

Σε επόμενο άρθρο αναφέρεται ότι οι Πρόσθετες Κατασκευές υλοποιούνται με μέριμνα, δαπάνη και ευθύνη του Αναδόχου επιλέγοντας ελεύθερα τον κατασκευαστή που θα τις υλοποιήσει, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση της τήρησης της εκάστοτε εφαρμοστέας νομοθεσίας. Στη συνέχεια, προβλέπεται ότι μέσα σε ένα μήνα από την υπογραφή της Σύμβασης, ο Ανάδοχος δηλώνει ότι επιθυμεί την ενεργοποίηση του άρθρου για τις πρόσθετες κατασκευές και υποβάλλει μελέτες για χορήγηση βελτιωμένων όρων δόμησης. Φυσικά, διευκρινίζεται πως οι τυχόν πρόσθετες χρήσεις δεν πρέπει να μεταβάλλουν το χαρακτήρα του ως Εμπορευματικού Κέντρου συνδυασμένων μεταφορών. 

Εδώ προκύπτει ένα ερώτημα: Για κατασκευές που ακόμα δεν υπάρχουν ούτε καν σαν πρόταση, πώς μπορεί κανείς να μιλάει για χρήσεις που δεν αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του έργου και, το κυριότερο, ποια Αρχή με την υποχρέωση να διαφυλάττει το δημόσιο συμφέρον θα κρίνει ότι η τάδε ή η δείνα χρήση αλλοιώνει ή δεν αλλοιώνει τον χαρακτήρα της επένδυσης; 

Το ίδιο ερώτημα οφείλει να απασχολήσει την τοπική αλλά και την ευρύτερη κοινωνία: Τα πρόσθετα ακίνητα θα είναι και αυτά απαλλαγμένα από δημοτικά τέλη, όπως απαλλαγμένα θα είναι και κύρια τα ακίνητα των 235 χιλιάδων μέτρων; Τα έσοδα από πρόσθετες κατασκευές θα λογίζονται στα έσοδα του παραχωρησιούχου που αφορούν το δημόσιο; 

Όσον αφορά το μέλλον αυτών των πρόσθετων κατασκευών, υπάρχει ένα ακόμη ερώτημα: Τι θα γίνει μ’ αυτές σε περίπτωση αποτυχίας ή καταγγελίας της σύμβασης; Ή αν όλα πάνε καλά, τι θα γίνει με αυτές στο τέλος της παραχώρησης; Σε ποιον περιέρχονται; 

Ευχαριστώ για την προσοχή σας."

3.   Τοποθέτηση, του κ. Κωνσταντίνου Πίνη - Μουζάκα,  Δικηγόρου παρ' Αρείω Πάγω, με θέμα: «Επιχειρηματικά Πάρκα του ν 3982/11, ανάλυση της περίπτωσης του Επιχειρηματικού Πάρκου Ελευσίνας - Βαμβακιάς, νομική αντιμετώπιση, προτάσεις για βελτίωση του νομοθετικού πλαισίου».

"Καλησπέρα σας!

Θέλω να σας πως ότι τον προηγούμενο μήνα ήθελα να πάρω ένα tablet για την κόρη μου. Έψαξα, ρώτησα, κοίταξα στο internet, πήγα σε μαγαζιά και στο τέλος ρώτησα και έναν ειδικό H/Y, δηλαδή, για ένα έξοδο των 100 ευρώ, αφιέρωσα περισσότερο χρόνο από όσο αφιέρωσαν οι ιδιοκτήτες γης στη Βαμβακιά, για  να αποφασίσουν αν θα συμμετάσχουν ή όχι στο σχέδιο του Επιχειρηματικού Πάρκου (ΕΠ). Με αποτέλεσμα, εκ των υστέρων ερχόμαστε να προσπαθούμε να ανατρέψουμε καταστάσεις.

Σκοπός της παρουσίασης σήμερα είναι να διαφωτίσουμε, όσο μπορούμε, τι είναι ένα Επιχειρηματικό Πάρκο (ΕΠ). Τι προβλέπεται και πως εξελίχθηκαν τα πράγματα στην περίπτωση της Βαμβακιάς.

Το ΕΠ είναι μια έκταση που μια εταιρεία ιδιωτική, που δε μας λέει ο νόμος για ποιο λόγο και πως ακριβώς φτιάχτηκε, αποφασίζει να ιδρύσει ένα ΕΠ και με ένα μικρό κεφάλαιο, το 10% του προϋπολογισμού, ζητεί την άδεια από το δημόσιο. Την παίρνει και, από κει και πέρα, βάζει στο χορό τους ιδιοκτήτες, να καταβάλουν χρήματα και γη. Η εταιρεία  αυτή διοικεί το Πάρκο. Πρώτα σαν ΕΑΝΕΠ, Εταιρεία Ανάπτυξης ΕΠ και μετά ως ΕΔΕΠ, Εταιρεία Διοίκησης ΕΠ. Είναι σαν ένας διαχειριστής πολυκατοικίας με ιδιαίτερα προνόμια. Για παράδειγμα, θα πρέπει το πάρκο να δώσει χαρτί έγκρισης καταλληλότητας σε μια επιχείρηση που θα έρθει να νοικιάσει το χωράφι σας. Η επιχείρηση δεν μπορεί να πάρει έγκριση εάν δεν δώσει ένα αντίτιμο στην ΕΑΝΕΠ/ΕΔΕΠ. Επίσης, στην ΕΑΝΕΠ/ΕΔΕΠ δίνει το δικαίωμα ο νόμος να συγκεντρώσει ομοειδείς επιχειρήσεις σε ένα κομμάτι του πάρκου. Έτσι, εάν έρθει κάποιος πχ να ζητήσει το δικό μου ακίνητο, μπορεί η εταιρεία να του πει ότι δεν επιτρέπεται αυτή η χρήση στο συγκεκριμένο σημείο.

Επίσης, η εταιρεία θα παίρνει το 1% του συμβολαίου σε κάθε πράξη μεταβίβασης του ακινήτου, πώληση, γονική παροχή, δωρεά κλπ.

Φτιάχνει και έναν εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας, από όπου απορρέουν δικαιώματα, αλλά κυρίως υποχρεώσεις των ιδιοκτητών.

Γνώμη μου είναι ότι, πριν αποφασίσει κάποιος να δώσει τη συναίνεσή του σε ένα ΕΠ, θα πρέπει να έχει καλή πληροφόρηση, για το τι πρόκειται να γίνει στο συγκεκριμένο τμήμα του πάρκου που έχει την ιδιοκτησία του, τι ισχύει γενικότερα για τα πάρκα, να παρακολουθεί τη διαδικασία από κοντά σε κάθε της βήμα. Η εμπειρία της Βαμβακιάς έδειξε ότι η εταιρεία έκανε πράγματα τα οποία υποτίθεται ότι είναι νόμιμα, χωρίς να μπορούν οι ιδιοκτήτες να έχουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν στις αποφάσεις και χωρίς να έχουν τη δυνατότητα άμεσης αντίδρασης. Παρά μόνο στα Διοικητικά Δικαστήρια και στο Διοικητικό Εφετείο ο για την Πράξη Εφαρμογής, που έχουμε τώρα δυόμιση χρόνια προσφύγει και δεν έχει δικαστεί, αναβάλλεται συνεχώς. Οι υποχρεώσεις όμως τρέχουν. Οι βεβαιώσεις στην εφορία είναι κόκκινες.

Για να συνδέσουμε αυτά που λέμε τώρα με τα προηγούμενα και με αυτά που είπε ο κ. Κουρούνης, νομίζω ότι το θέμα της πολεοδόμησης είναι «το τυράκι στη φάκα». Όλοι θέλουμε ένα ωραίο σχέδιο, με ευθείς δρόμους, με πλατείες και πράσινο. Όμως δεν σταματά στην πολεοδόμηση. Πρέπει να γνωρίζουν ιδιοκτήτες ότι, από τη στιγμή που θα ενταχθούν σε ένα ΕΠ το περιουσιακό τους δικαίωμα και το δικαίωμα πλήρους διάθεσης περιορίζεται από έναν ιδιώτη, μια ΑΕ, την οποία δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν στα Διοικητικά Δικαστήρια. Πως θα ακυρώσεις την απόφαση μιας εταιρείας η οποία δεν σου δίνει την άδεια να εγκατασταθεί  εκεί ο ενοικιαστής σου; Δεν υπάρχει αντίστοιχη δικαστική εμπειρία.

Παράδειγμα, αν μαζέψουμε ανά 100 στρέμματα τον Δήμο Ασπροπύργου μπορούμε να τον κάνουμε όλον ένα επιχειρηματικό πάρκο. Που πάει το Σύνταγμα και οι αποφάσεις του ΣΤΕ που αφορούν το περιβάλλον; Με βάση τον 3982/11 δεν υπάρχει κανένας  περιορισμός. Αν ενταχθώ σε ένα ΕΠ, δώσω γη και χρήμα και ένα έρθει ένα δικαστήριο, μετά από αρκετά χρόνια, και το θεωρήσει αντισυνταγματικό, τι  θα γίνει η γη και τα χρήματά μου; Εάν αυτή η εταιρεία ανάπτυξης δεν κατορθώσει στα 3 χρόνια να ολοκληρώσει τα έργα υποδομής, τι θα γίνουν οι εισφορές των ιδιοκτητών;

Κλείνοντας λοιπόν, με βάση την εμπειρία της Βαμβακιάς, οι ιδιοκτήτες γης, είτε δώσουν τη συναίνεσή τους, είτε είναι στο 45% που δεν την έχει δώσει, θα πρέπει να παρακολουθούν κάθε βήμα  από πολύ κοντά, για να μην έχουν δυσάρεστες στο μέλλον επιπτώσεις.

Ευχαριστώ!"

4.   Τοποθέτηση, του κ. Ιωάννη Μποτζάκη, Οικονομολόγου – Πτυχιούχου ΕΑΠ, με θέμα: «Βιομηχανική Οργάνωση  και Αντιοικονομίες στο Θριάσιο Πεδίο».

"Καλησπέρα σας θα ήθελα και εγώ, με τη σειρά μου, να καλησπερίσω τους επισκέπτες και τους Δημότες του Δήμου Ασπροπύργου.

Έπειτα από τις ομιλίες των δυο προλαλησάντων, μετά κι απ' την παρουσίαση, η οποία παρουσιάστηκε, θα προσπαθήσω συνοπτικά, διότι ο όγκος των διοικητικών παραβάσεων, αλλά και παρανομιών, κατ εμάς, είναι πάρα πολύς, να συγκρίνω τις δυο παράλληλες μορφές υποτιθέμενης ανάπτυξης, οι οποίες λαμβάνουν χώρα ταυτόχρονα στον Ασπρόπυργο.

Αλλά και να δώσω κάποιες πληροφορίες στον κόσμο, για το τι μπορεί να περιμένει κάποιον,  ο οποίος εντάσσεται σε ένα Βιομηχανικό Πάρκο με ή χωρίς την συναίνεσή του.

Από την σκοπιά και του ιδιοκτήτη γης με συναίνεση, αλλά και από την σκοπιά του μετόχου ενός Επιχειρηματικού Πάρκου, ΕΠΙΧΕΙΠΑ θα το λέω στο εξής, βάσει του παραδείγματος της Βαμβακιάς.

Έχουμε λοιπόν δυο παράλληλες μορφές υποτιθέμενης -για εμάς- ανάπτυξης, οι οποίες πηγάζουν από δύο διαφορετικά νομοθετήματα. Το ν.3982/11 για την ανάπτυξη των βιομηχανικών πάρκων στην Ελλάδα και τη Σύμβαση για την παραχώρηση του Εμπορευματικού Κέντρου του ΟΣΕ, στο Θριάσιο.

Και στις δυο περιπτώσεις έχουμε έναν επενδυτή  / ένα διαχειριστή.

Στη Σύμβαση για το Εμπορευματικό Κέντρο τον παραχωρησιούχο, ενώ  στο ν.3982/11 την εκάστοτε ΕΠΙΧΕΙΠΑ Α.Ε . Αυτό, για να μην νομίζουν πολλοί ότι, είναι συνδιαχειριστές, εάν συναινέσουν σε ένα Επιχειρηματικό Πάρκο ή, ακόμα περισσότερο, εάν είναι μέτοχοι στο ΕΠΙΧΕΙΠΑ . Επενδυτής / Διαχειριστής είναι το νομικό πρόσωπο, το οποίο διοικείται από το εκάστοτε Δ,Σ. Οπότε και εδώ έχουμε ένα διαχειριστή με ένα ΑΦΜ.

Το ερώτημα λοιπόν είναι, αν όλα αυτά υπηρετούν την ανάπτυξη, την επιχειρηματικότητα, τις υγιείς επενδύσεις, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την επιχειρηματική ισονομία στον Ασπρόπυργο.

Διότι, μέσα στο χώρο του ΟΣΕ με το πλαίσιο αυτό θα διαμορφώσουν ένα συγκρότημα τέρας, με πάμφθηνες αποθήκες , για να συγκεντρώσουν εκεί όλες τις δραστηριότητες Logistics και μεταποίησης απ΄ όλο το Θριάσιο πεδίο απο όλες τις υποστηρικτικές επιχειρήσεις βυθίζοντας τον Ασπρόπυργο και τη γύρω περιοχή στην εξαθλίωση, στη βίαιη φτωχοποίηση μας, στη χειρότερη μόλυνση και ρύπανση όλων των εποχών!...  

-Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού

«Η Επιτροπή, από κοινού με τις εθνικές αρχές ανταγωνισμού, εφαρμόζει άμεσα τους κανόνες ανταγωνισμού της ΕΕ ( άρθρα 101-109, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ)), 

Το άρθρο 106 είναι ξεκάθαρο:

«Άρθρο 106 (πρώην άρθρο 86 της ΣΕΚ)

 1. Τα κράτη μέλη δεν θεσπίζουν ούτε διατηρούν μέτρα αντίθετα προς τους κανόνες των Συνθηκών, ιδίως προς εκείνους των άρθρων 18 και 101 μέχρι και 109, ως προς τις δημόσιες επιχειρήσεις και τις επιχειρήσεις στις οποίες χορηγούν ειδικά ή αποκλειστικά δικαιώματα.

 2. αλλά ….ακόμα και σε επιχειρήσεις που έχουν χαρακτήρα δημοσιονομικού μονοπωλίου υπόκεινται στους κανόνες των Συνθηκών, ιδίως στους κανόνες ανταγωνισμού, κατά το μέτρο που η εφαρμογή των κανόνων αυτών δεν εμποδίζει νομικά ή πραγματικά την εκπλήρωση της ιδιαίτερης αποστολής που τους έχει ανατεθεί

3. Η Επιτροπή μεριμνά για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος άρθρου και απευθύνει, εφόσον είναι ανάγκη, κατάλληλες οδηγίες ή αποφάσεις προς τα κράτη μέλη».

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επίσης είναι ξεκάθαρη, σε ό,τι αφορά τις κρατικές ενισχύσεις.

http://ec.europa.eu/competition/consumers/government_aid_el.html

Ποιες ενισχύσεις επιτρέπονται:

«Κατ’ αρχάς, η Επιτροπή εξετάζει τα εξής:

Εάν  έχουν χορηγήσει οι κρατικές αρχές ενίσχυση.

 (π.χ. υπό μορφή επιχορηγήσεων, επιδότησης επιτοκίου, απαλλαγής από άμεσους ή έμμεσους φόρους, εγγυήσεων, κρατικής συμμετοχής σε εταιρείες, παροχής αγαθών και υπηρεσιών με προτιμησιακούς όρους, κ.λπ.)

 Εάν είναι η ενίσχυση επιλεκτική; δηλαδή, παρέχει πλεονέκτημα σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις, βιομηχανικούς κλάδους ή επιχειρήσεις σε συγκεκριμένες περιοχές;

 Για παράδειγμα, τα γενικά φορολογικά μέτρα και η νομοθεσία για την απασχόληση δεν συνιστούν επιλεκτική στήριξη δεδομένου ότι ισχύουν για όλους.

Έχει προκληθεί στρέβλωση του ανταγωνισμού ή προβλέπεται να προκληθεί στο μέλλον;

Εάν ναι, η Επιτροπή πρέπει να απαγορεύει τη χορήγηση της ενίσχυσης, εκτός αν αποδειχθεί ότι αυτή συμβιβάζεται με την κοινή αγορά.

Κάποια Παραδείγματα

Επιτρέπονται (προς το κοινό συμφέρον της ΕΕ): ενισχύσεις που βοηθούν μειονεκτούσες περιοχές, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την έρευνα και την ανάπτυξη, την προστασία του περιβάλλοντος, την επιμόρφωση, την απασχόληση και τον πολιτισμό.

Δεν επιτρέπονται: οι γενικές επενδυτικές ενισχύσεις για μεγάλες επιχειρήσεις που βρίσκονται εκτός των καθορισμένων μειονεκτουσών περιοχών, οι εξαγωγικές ενισχύσεις και οι ενισχύσεις λειτουργίας (δηλαδή, για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων των επιχειρήσεων )».

Πάμε τώρα να δούμε τι γίνεται στο άλλο νομοθέτημα,  στο ν.3982/11 για την Ανάπτυξη των Επιχειρηματικών Πάρκων .

Καταρχήν δεν υπάρχει συναίνεση όλων των ιδιοκτητών γης για να γίνει στην περιοχή τους ένα ιδιωτικό επιχειρηματικό πάρκο, μια ιδιωτική πολεοδόμηση με έναν ιδιωτικό κανονισμό λειτουργιάς, για τον οποίο θα μιλήσουμε παρακάτω. 

Σύμφωνα με τον 3982/11  Άρθρο 46 -Διασφάλιση έκτασης – διαδικασία  ίδρυσης - Απαιτούμενα δικαιολογητικά

1. «Για την ίδρυση του Επιχειρηματικού Πάρκου η ΕΑΝΕΠ», δηλαδή, η επιχείρηση ανάπτυξης του πάρκου –Ο ιδιωτικός φορέας υλοποίησης», πρέπει να έχει διασφαλίσει, σε ποσοστό τουλάχιστον πενήντα πέντε τοις εκατό (55%), την έκταση που θα καταλάβει το Επιχειρηματικό Πάρκο». 

 «Ως διασφάλιση της έκτασης νοείται η κυριότητα της ΕΑΝΕΠ ή η συναίνεση των ιδιοκτητών γης για τη δημιουργία του Επιχειρηματικού Πάρκου και επί της τεχνοοικονομικής μελέτης σκοπιμότητας - βιωσιμότητας και του σχεδίου κανονισμού λειτουργίας και σύμφωνα µε τις διατάξεις του παρόντος Μέρους, ώστε να καλύπτεται συνολικά το πενήντα πέντε τοις εκατό (55%) της απαιτούμενης έκτασης. 

2. Εφόσον η ΕΑΝΕΠ έχει διασφαλίσει το ογδόντα τοις εκατό (80 %) της έκτασης που θα καταλάβει το Επιχειρηματικό Πάρκο και της χορηγηθεί η έγκριση ανάπτυξης Επιχειρηματικού Πάρκου, για το υπόλοιπο είκοσι τοις εκατό (20%) της συνολικής έκτασης που ανήκει σε τρίτους ιδιοκτήτες γης, μπορεί να εφαρμόζεται η διαδικασία των αναγκαστικών απαλλοτριώσεων………..σύμφωνα µε τις διατάξεις του ν.2882/2001, υπέρ και µε δαπάνες της ΕΑΝΕΠ, για λόγους δηµόσιας ωφέλειας, υπό την προϋπόθεση ότι έχει προηγηθεί τουλάχιστον δίμηνη διαπραγμάτευση µε τους προσδιορισμένους ιδιοκτήτες, προκειμένου να διασφαλίσει την έγγραφη συναίνεση τους κατά τα ανωτέρω και αυτή έχει αποβεί ατελέσφορη. 

Για τη συντέλεση της δίμηνης διαπραγμάτευσης η ΕΑΝΕΠ υποχρεούται να απευθύνει δηµόσια πρόσκληση στο σύνολο των ιδιοκτητών γης της προτεινόμενης έκτασης. Η δηµόσια πρόσκληση αναρτάται στο δημοτικό κατάστημα της περιοχής και στην ιστοσελίδα του οικείου Ο.Τ.Α. Α` και Β` βαθμού. Η πρόσκληση για διαπραγμάτευση μπορεί να απευθύνεται και µε εξώδικο. Στην περίπτωση αυτή, συντάσσεται µε μέριμνα της ΕΑΝΕΠ σχετικό πρακτικό, το οποίο υπογράφεται από το νόμιμο εκπρόσωπο της ΕΑΝΕΠ και ακολούθως υποβάλλεται στην αρμόδια Διεύθυνση της ΓΓΒ».

Άρθρο 52 -Πολεοδόμηση των Επιχειρηματικών Πάρκων.

5. Η εισφορά σε γη αποτελείται από ποσοστό επιφάνειας κάθε ιδιοκτησίας πριν από την πολεοδόμησή της, το οποίο ανέρχεται σε είκοσι πέντε τοις εκατό (25 %) της αρχικής έκτασης της ιδιοκτησίας.

Ενώ σύμφωνα με τον νόμο ο προσδιορισμός της αξίας της γης γίνεται από την οικία Δ.Ο.Υ. 

6. Η εισφορά σε χρήμα υπολογίζεται στο εμβαδόν της ιδιοκτησίας, όπως αυτή διαµορφώνεται µε την Πράξη Εφαρμογής και ανέρχεται στο δεκαπέντε τοις εκατό (15%) της αξίας που έχει αυτή κατά το χρόνο της έγκρισης της Πράξης Εφαρμογής. 

Η εισφορά αυτή βεβαιώνεται από την αρμόδια υπηρεσία της Αποκεντρωνένης Διοίκησης, καταβάλλεται μετά την έγκριση της πράξης εφαρμογής στην οικεία ∆ηµόσια Οικονομική Υπηρεσία (∆.Ο.Υ.) σε έξι ισόποσες δόσεις και αποδίδεται αυτούσια, χωρίς να υποβάλλεται σε φόρο ή οποιεσδήποτε κρατήσεις, στην ΕΑΝΕΠ για την υλοποίηση των κοινόχρηστων χώρων και των έργων υποδομής. Η αξία της έκτασης προσδιορίζεται από την οικεία ∆.Ο.Υ., όπου δεν εφαρμόζεται αντικειμενικό σύστημα αξιών. Αν τα ποσά που συγκεντρώνονται από τις εισφορές μαζί µε τις λοιπές πηγές χρηματοδότησης δεν επαρκούν για την υλοποίηση των έργων υποδομής, μπορεί να ορίζεται πρόσθετη εισφορά σε χρήμα. Αν τα ποσά που συγκεντρώνονται από τις εισφορές υπερκαλύπτουν τα απαιτούμενα για την υλοποίηση των έργων υποδομής, το πλεόνασμα περιέρχεται στην ΕΑΝΕΠ για τους σκοπούς της και κατατίθεται στον ειδικό λογαριασμό που τηρείται σύμφωνα µε το άρθρο 59 παράγραφος 2 περίπτωση ιβ`.

Η περίπτωση της Βαμβακιάς……

Ενώ, σύμφωνα με την παράγραφο 14, του αρ.228, του ν.4072/12 

14. Στο άρθρο 52 του ν. 3982/2011 προστίθεται νέα παράγραφος 11 ως εξής: 

«11. Η εισφορά σε χρήμα των ιδιοκτητών ακινήτων που βρίσκονται στα όρια Επιχειρηματικού Πάρκου σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου, εντός της Περιφέρειας Αττικής, υπολογίζεται στο εμβαδόν της ιδιοκτησίας, όπως αυτή διαμορφώνεται με την Πράξη Εφαρμογής και ανέρχεται στο δέκα τοις εκατό (10%) της αξίας που έχει αυτή κατά το χρόνο της έγκρισης της Πράξης Εφαρμογής. Κατά τα λοιπά ισχύουν τα οριζόμενα στο παρόν άρθρο.»

Υπέρβαση της επένδυσης από 8,5εκ σε 10,2 εκ ευρώ χωρίς έγκριση του Υπουργού.

Πάμε τώρα στα τραγικά, για τους ιδιοκτήτες, αποτελέσματα του «αναπτυξιακού», κατά τα άλλα, νόμου 3982/11 για τα Επιχειρηματικά Πάρκα !

Ν.3982/11 αρ.52   παρ.6 « Η εισφορά αυτή βεβαιώνεται από την αρμόδια υπηρεσία της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, καταβάλλεται μετά την έγκριση της πράξης εφαρμογής στην οικεία ∆ηµόσια Οικονομική Υπηρεσία (∆.Ο.Υ.) σε έξι ισόποσες δόσεις και αποδίδεται αυτούσια, χωρίς να υποβάλλεται σε φόρο ή οποιεσδήποτε κρατήσεις, στην ΕΑΝΕΠ για την υλοποίηση των κοινόχρηστων χώρων και των έργων υποδομής».

Ας υποθέσουμε ότι έχουν 100 στρέμματα γης διάφοροι ιδιοκτήτες, μαζεύοντας το 55% της γης, δηλαδή, τα 55 στρέμματα, μπορούν να πάρουν έγκριση για την ανάπτυξη Επιχειρηματικού Πάρκου, χωρίς της συναίνεση των υπολοίπων! 

Έτσι, οι υπόλοιποι δεν ελέγχουν το ύψος του προϋπολογισμού του έργου, προσοχή όχι του πραγματικού κόστους, γιατί μιλάμε για μια κερδοσκοπική επιχείρηση, αλλά του εγκεκριμένου προϋπολογισμού.

  Έπειτα, όλοι μαζί, είναι υποχρεωμένοι να δώσουν το 25 % της γης στο ΕΠΙΧΕΙΠΑ. 

Τι σημαίνει αυτό; Ότι, από τα 45 στρέμματα, εκ των 100 που έχουν αυτοί οι οποίοι ουδέποτε συναίνεσαν, αλλά ούτε και ρωτήθηκαν(!), θα μεταβιβαστούν τα 11,25 στρέμματα στην ΕΑΝΕΠ/ΦΟΡΕΑΣ, ως εισφορά σε γη. Άρα, η ΕΑΝΕΠ /ΦΟΡΕΑΣ και οι μέτοχοι θα έχουν  55 στρ.+11.25στρ.=66,25 στρεμ. στην κατοχή τους!... Δηλαδή  το 66,25 % στην κατοχή τους! 

Τι τους μένει; να αγοράσουν ή να κατασχέσουν οι ίδιοι ή να κατασχέσει η Δ.Ο.Υ, με τον Κώδικα Είσπραξης Δημόσιων Εσόδων (Κ.Ε.Δ.Ε.), ή κάποιος ιδιοκτήτης να θελήσει, είτε από το φόβο του, είτε επειδή δεν έχει χρήματα, να ανταλλάξει, την εισφορά σε χρήμα με γη, προς την ΕΑΝΕΠ ….. εξαιτίας των υψηλών εισφορών που ο ίδιος ο φορέας προϋπολόγισε!!!  

Άρα μένει εάν  13,75% σε γη, για να φτάσουν το 80% της γης, μέσα στο Επιχειρηματικό Πάρκο, αυτών που συναινούν, έτσι ώστε να κάνουν χρήση του αρ.46, παρ.2, και  να εφαρμόσουν τη διαδικασία των αναγκαστικών απαλλοτριώσεων, σύμφωνα µε τις διατάξεις του ν.2882/2001, υπέρ και µε δαπάνες της ΕΑΝΕΠ, για λόγους δηµόσιας ωφέλειας!!! 

Κόστος για το Φορέα; μέχρι στιγμής; Το 10% της έγκρισης του προϋπολογισμού του έργου το οποίο τους ανήκει, ως μετοχές της Ανώνυμης Εταιρείας!!! 

  

ΑΝΑΛΥΣΗ –ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ

Κατά συνέπεια με το Ν. 4530/2018 επέρχεται μεταβολή της Βιομηχανικής Οργάνωσης των Logistics στον Ασπρόπυργο, στο Θριάσιο πεδίο και φυσικά στη χώρα. Και για να γίνει αντιληπτό τι σημαίνει «Βιομηχανική Οργάνωση μιας Αγοράς», εξηγούμε ότι, με τον όρο αυτό εννοούμε τον Ανταγωνισμό. Τον τρόπο, δηλαδή, που έχουν λάβει θέση οι βιομηχανίες της συγκεκριμένης «αγοράς», ως προς τους καταναλωτές, αλλά και τους ανταγωνιστές τους.

Ενώ το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης προωθεί την αυτοδιόρθωσή της, προς όφελος των καταναλωτών, δια μέσου του ελεύθερου ανταγωνισμού, εδώ δεν έχουμε απλά μια κατηγορία ολιγοπωλίου, όπου λίγοι παίκτες ελέγχουν την αγορά, αλλά τη χειρότερη μορφή λειτουργίας της αγοράς, που είναι η θέσπιση Μονοπωλίου! Και μάλιστα του Φυσικού, εκ του Νόμου Μονοπωλίου, με Εγγύηση του ίδιου του Δημοσίου χωρίς όρους ή περιορισμούς Διανομής του Αγαθού! 

Δηλαδή το δημόσιο με τον αντισυνταγματικό κατά την άποψή μας Νόμο 4530/2018, ο νομοθέτης αφαιρεί υποχρεώσεις από τον Παραχωρησιούχο του Εμπορευματικού Κέντρου και του προσθέτει απίστευτα δυσανάλογα δικαιώματα χρήσης και εκμετάλλευσης, έναντι των υπολοίπων παικτών της αγοράς.

Αυτό, άμεσα και με την ισχύ της άνισης μεταχείρισης των ανταγωνιστών διαμορφώνει συνθήκες Αθέμιτου Ανταγωνισμού και συνθήκες σαφέστατου Ανταγωνιστικού Πλεονεκτήματος.

Ο Επενδυτής, δηλαδή, θα παράγει φθηνότερο προϊόν, με τη δυνατότητα παραγωγής όλου του ζητούμενου προϊόντος της αγοράς βυθίζοντας στην εξαθλίωση τις υπόλοιπες διαμετακομιστικές επιχειρήσεις Logistics που λειτουργούν δίπλα τους!!!  

Επειδή όμως ο κάθε κλάδος της αγοράς δεν είναι ανεξάρτητος από  τους υπόλοιπος και η κυκλοφορία του χρήματος είναι θέμα που μας αφορά όλους, οι υπόλοιποι θα αναγκαστούν, είτε να νοικιάσουν αποθήκες μέσα στον ΟΣΕ, με αποτέλεσμα να χάσουν το εισόδημά τους σχεδόν όλοι οι ιδιοκτήτες αποθηκών στην περιοχή, ή να αναγκασθούν να «διορθώσουν» προς τα κάτω τα ενοίκια έτσι ώστε να νομίσουν ότι ισοσκελίζουν την απόκλιση.

 Όμως μέσα στο διαμετακομιστικό κέντρο του ΟΣΕ θα λειτουργούν υπερμάρκετ, γυμναστήρια, καταλύματα ακόμα και μεταποίηση! Οπότε δεν θα μπορεί καμία επιχείρηση κανενός κλάδου να τους ανταγωνιστεί. Έτσι θα έχουμε ένα ΥΠΕΡ-MALL των LOGISTICS το οποίο θα υφαρπάζει το κέρδος των υπολοίπων Logistics, των μεταποιητικών επιχειρήσεων και βραχυπρόθεσμα όλου του Ασπρόπυργου. Ακόμη κι απ΄ τα γυμναστήρια και τα μίνι μάρκετ της περιοχής ή κι από τις επιχειρήσεις πώλησης γρήγορου φαγητού.

Εξωτερικότητες-Αντιοικονομιες

Αυτό ορίζεται ως αναδιανομή κερδών, από τους Ασπροπυργιώτες προς το Εμπορευματικό Κέντρο του ΟΣΕ, ως μηχανισμός φτωχοποίησης του πληθυσμού, αύξησης των χρεών και των κατασχέσεων, από το Δημόσιο, τις Τράπεζες και κοράκια της γης μας.

Είναι φανερό ότι το τοπικό Μικρο-ΑΕΠ της περιοχής μας θα συρρικνωθεί ή θα αναδιανεμηθεί, με ταυτόχρονη κατάρρευση των εσόδων του Δημοσίου των ιδιωτών ακόμη και του Δήμου Ασπροπύργου που δεν θα εισπράττει ούτε ένα ευρώ, για δημοτικά τέλη. Οπότε, φυσική συνέπεια θα είναι η έκρηξη της ανεργίας! Η αύξηση αυτών που ζητούν εργασία αλλά και η μείωση αυτών  που θα προσφέρουν θέσεις απασχόλησης, με φυσικό αποτέλεσμα τη συμπίεση των μισθών. Διότι, η εργασία είναι και αυτή, από μόνη της, μια ξεχωριστή Αγορά. Και λειτουργεί σύμφωνα με τους όρους του ελεύθερου ανταγωνισμού της Ζήτησης και της Προσφοράς .

Σε αυτό το σημείο καλό είναι να ορίσουμε το τι είναι Μεταβολή και το τι είναι Ανάπτυξη μιας οικονομίας.

Ως Μεταβολή ορίζεται  η διαφορά τιμής μιας μεταβλητής από το έτος βάσης της….

Ενώ με τον όρο Ανάπτυξη, στην Μακροοικονομία και γενικότερα όταν αναφερόμαστε στο ΑΕΠ, εννοούμε την μεταβολή της τιμής του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος συνολικά.

Στο δείκτη του ΑΕΠ λοιπόν υπάρχει κάτι το οποίο δεν γνωρίζει ο πολύς κόσμος. Ότι στο ΑΕΠ δεν προσμετρούνται οι Μεταβιβαστικές Πληρωμές προς το εξωτερικό, ξένων εισοδημάτων τα οποία αποκτούνται στην χώρα μας.

Δηλαδή στην περίπτωση, κατά την οποία, μια μεγάλη επιχείρηση,  ένας όμιλος, ο οποίος θα θελήσει, για φορολογικούς ή για άλλους δικούς του λόγους, να μεταφέρει στο εξωτερικό τα κέρδη της , μπορεί να τιμολογεί εδώ, ως γνωστόν, η απεικόνιση αυτή του παραγόμενου προϊόντος, να προσμετράται στο ΑΕΠ, αλλά, στην ουσία, να έχουμε χαμηλότερο Εθνικό Διαθέσιμο Εισόδημα!

Οπότε, εκτός από την Αναδιανομή η οποία πιθανόν μπορεί να συμβεί, από τη  λειτουργία με διαφορετικούς όρους μια επιχείρησης, πάντα προς όφελος της, υπάρχει η πιθανότητα να έχουμε χαμηλότερο Εθνικό Διαθέσιμο Εισόδημα.

Οι μεγάλες επιχειρήσεις όμως, ακόμα και εάν απορροφήσουν κάποιους πιθανούς απολυμένους, ή ακόμα και εάν δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, σε μια περιοχή, εξαιτίας του όγκου τους, του χρηματοοικονομικού και του πολεοδομικού, δημιουργούν Περιφερικές Ανισότητες. 

Μιας και μιλάμε για επιχείρηση και επιχειρηματικότητα, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι, όλες οι επιχειρήσεις και οι επιχειρηματίες λειτουργούν κάτω από καθεστώς επιχειρηματικού κινδύνου. Χρηματοοικονομικού, Πολιτικού, Γεωστρατηγιού…κτλ.

Τι θα γίνει στην περίπτωση, κατά την οποία, αυτό το project δεν πάει καλά;

Στην περίπτωση κατά την οποία, «το μαγαζί δε πουλάει» ή κάποιοι επιλέξουν, λόγω διεθνών συγκυριών και εξελίξεων να μη «συνεργαστούν», με την εν λόγω επιχείρηση;

Θα έχουμε φέρει στο τέλμα τις υπόλοιπες επιχειρήσεις, πολλές από αυτές ίσως να έχουν κλείσει, και να μην βρίσκει εργασία και έσοδα κανένας;

Να ζήσουμε αυτά που έζησαν άλλες βιομηχανικές περιοχές στην Ελλάδα;

Το παράδειγμα του Detroit είναι ακόμα νωπό με την  χρεοκοπία της τοπικής αυτοκινητοβιομηχανίας και τη  «μόλυνση» ολόκληρης της περιοχής, η οποία οδήγησε στη χρεοκοπία την ίδια την πολιτεία του Detroit.

Ακούμε για τη  δημιουργία, από τρεις έως και πέντε χιλιάδων θέσεων εργασίας…..

Μα, αυτό είναι μια πρόβλεψη, η οποία έχει 68% απόκλιση!

Και από πού τεκμαίρεται ότι, η απόκλιση αυτή, στις θέσεις εργασίας, θα είναι πάντα θετική;

Γιατί να μην  είναι αρνητική, να έχουμε πχ. – 20% από τις τρεις χιλιάδες;

 

Σε βάθος πενταετίας…    Ναι, με τι κατανομή;

Τρείς χιλιάδες θέσεις, με το που ανοίξουμε το «μαγαζί», διότι, εάν είναι σε βάθος χρόνου πενταετίας θα έχουμε ανά έτος 600.

Αποθήκες όμως, με Ανταγωνιστικό Πλεονέκτημα, θα έχουμε από την πρώτη μέρα λειτουργίας. Έτσι θα μπορεί, όποιος θέλει να  μεταφέρει την επιχείρησή του, μέσα στις νέες περισσότερο σύγχρονες και φθηνότερες αποθήκες……… Την ώρα που για τους υπόλοιπους στα επιχειρηματικά πάρκα θα ισχύει Αναστολή Αδειών ,οικοδομής και λειτουργίας. Οι ιδιοκτήτες θα τρέχουν ,μαζί με τους δικηγόρους τους να διαβάσουν τους νόμους και τις τροπολογίες  έτσι ώστε να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος της «της ασύμμετρης πληροφόρησης»  ,με τα ληξιπρόθεσμα να «τρέχουν»  ,με  δικαστικά έξοδα  και όλα αυτά με προθεσμία  30 ημερών!

Ακόμα και εάν κάποιος τα πληρώσει θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις 70 σελίδες του Κανονισμού Λειτουργίας του Πάρκου, όταν δίπλα ο νόμος λέει ότι, έπειτα από παρέλευση είκοσι ημερών από την αίτηση για αδεία λειτουργίας στις δημοσιές υπηρεσίες ,η αίτηση θα θεωρείτε Δεκτή!

  

Αυτό είναι ανάπτυξη για τους έξω;

Είναι Ανταγωνισμός επί ίσοις όροις;

Εμείς ως «καμένοι» της Βαμβακιάς αποφασίσαμε να μαζευτούμε από κοινού και να δημιουργήσουμε ένα καθόλα νόμιμο σωματείο για να μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε και να αλληλοβοηθηθούμε , να ενημερώσουμε και να ενημερωθούμε.

Συστηθήκαμε σε σώμα ήρθαμε εδώ για να πληροφορήσουμε τους υπόλοιπους συμπολίτες μας και να γίνουμε περισσότεροι. Διότι θεωρούσαμε ανήθικο, η διεπιστημονική ομάδα μας , εμείς, να ξέρουμε και να μην μιλάμε για το κακό το όποιο σε εμάς έφτασε και σε εσάς έρχεται.

Ευχαριστώ"

5.       Διάλογος – Ανοιχτή συζήτηση.